Bijelo Dugme
(po polsku: biały guzik)
Legendarny, jugosłowiański zespół rockowy z Sarajewa. Zespół działał w latach 1974-1989. Bijelo dugme uznawany jest za najpopularniejszy zespół muzyczny w historii Jugosławii.
Zespół Bijelo Dugme został założony przez Gorana Bregovicia, który uczęszczał do szkoły muzycznej, w klasie skrzypiec, lecz został usunięty za brak talentu. Wkrótce po tym matka kupiła mu gitarę i od tego czasu rozpoczęła się historia zespołu. W wywiadach Goran Bregović często twierdził, że głównym powodem powstania zespołu był fakt, że muzykowi łatwiej było poderwać dziewczyny. Liderem i głównym kompozytorem w zespole Bijelo Dugme był Bregović, lecz niektóre z przebojów nie były jego autorstwa, np.: Ima neka tajna veza, Glavni junak jedne knjige, Šta bi dao da si na mom mjestu, Pristao sam biću sve što hoće (Duško Trifunović), Da sam pekar, Selma (Vlado Dijak), Loše vino (Arsen Dedić).
Po skompletowaniu pierwszego składu zespołu, wtedy pod nazwą Jutro (co znaczy poranek), chcieli nagrywać dla sarajewskiej wytwórni płytowej Diskoton, lecz nie zyskali jej aprobaty. Jednak inna wytwórnia Jugoton zaproponowała im nagranie pierwszego singla pt. Kad bi’ bio bijelo dugme (Gdybym był białym guzikiem). Po wydaniu singla menadżer zespołu przekonał Bregovicia do zmiany nazwy zespołu na Bijelo Dugme.
Z wokalistą Željko Bebekiem zespół wkrótce stał się gwiazdą muzyki rockowej w Jugosławii. Szczytowy okres ich kariery miał miejsce w 1979 roku wraz z wydaniem albumu Bitanga i Princeza, ten album uznany został za najbardziej dojrzały nagrany z wokalistą Željko Bebekiem. Nazywano ich często jugosłowiańskimi Beatlesami.
Na przełomie lat 80. i 90., wraz z pojawieniem się licznych zespołów nowofalowych, popularność Bijelo zaczęła spadać, na co zareagowali zmieniając swój styl muzyczny wraz z wydaniem w 1980 roku albumu Doživjeti Stotu.
W 1984 roku zespół opusćił Željko Bebek i rozpoczął karierę solową, a zastąpił go Mladen Vojičić - Tifa i w tym roku został wydany następny album pt. Bijelo Dugme. Ze względu na konflikty personalne Vojičić został wyrzucony z zespołu i zastąpiony przez Alena Islamovicia, który był poprzednio wokalistą grupy heavymetalowej Divlje Jagode. Z tym wokalistą zespół nagrał następne dwie inspirowane folkiem płyty.
W 1989 roku, oficjalnie w związku z chorobą Alena Islamovicia, zespół rozwiązał się. Jednak przypuszcza się, że u podłoża rozpadu, był fakt, że Bijelo Dugme był symbolem jedności Jugosławii i jej narodów.
Najpopularniejsze przeboje zepołu: Lipe cvatu, Đurđevdan, Ima neka tajna veza, Pristao sam biću sve što hoće, Selma, Loše vino, Jer kad ostariš, Lažeš, Kad zaboraviš juli, Hajdemo u planine, Bitanga i princeza, Pljuni i zapjevaj moja Jugoslavijo, Sanjao sam noćas da te nemam, Te noći kad umrem, Nakon svih ovih godina…
Zespół ponownie się połączył w 2005 roku dla 3 koncertów w Sarajewie, Zagrzebiu i Belgradzie. Wzięli w nich udział wszyscy trzej wokaliści, ale zabrakło Gorana „Ipe” Ivandicia, który w 1994 roku popełnił samobójstwo.
Bijelo Dugme zapoczątkował intensywny rozwój jugosłowiańskiego rocka i stał się sztandarowym przedstawicielem nurtu nazywanego sarajewskim popem. Zespół zainspirował wielu jugosłowiańskich artystów reprezentujących różne style muzyczne. Piosenki Bijelo Dugme wykonywali m.in.Severina, Prljavo kazalište, Leteći Odred, Bajaga i Instruktori, Alka Vuica, Marijan Ban, 4 Asa, Piloti i wielu innych a ich piosenki na stałe włączyli do swego repertuaru byli wokaliści Bijelo Dugme: Željko Bebek, Mladen Vojičiċ Tifa, Alen Islamoviċ i nagrali je na swoich płytach solowych. Zespół jest wciaż popularny na wszystkich terenach dawnej Jugosławii i bardzo popularny wśród "jugosłowiańskiej" diaspory na całym świecie. W latach 70-ych "Biały Guzik" odwiedził również Polskę. Szczególnie spodobało się "Hop-cup" a "Selma" weszła na stałe do kanonu najlepszych ballad rockowych okresu. Dla wielu Polaków Bijelo Dugme "przetarło szlaki" do poznawania muzyki z Bałkanów, tak rockowej jak i folkowej. Pierwsze płyty Bijelo Dugme w Polsce wydane zostały dopiero na przełomie lat 80-ch i 90-ch (Silverton) - 2 CD z kompilacjami piosenek z "pierwszego" okresu działalności grupy gdy wokalistą był Željko Bebek, również na składance "Jugoton w oryginale" znalazła się piosenka "Ha ha ha". Później niektóre piosenki Bijelo ze zmienioną aranżacją, tytułami i tekstami nagrali Kayah i Krzysztof Krawczyk.
Bez wątpienia Bijelo Dugme wywarł znaczny wpływ na licznych współczesnych muzyków, ale stał się też zjawiskiem kulturowym i chyba czymś więcej... Nie przypadkiem zespół, który nagrał chyba pierwszą piosenkę rockową z tekstem w języku albańskim ostatecznie pożegnał się w 2005 r. z dwoma pokoleniami fanów w Sarajewie, Zagrzebiu i Belgradzie..
Zespół wciąż cieszy się ogromną popularnością o czym mogą świadczyć chociażby ilości sprzedawanych płyt i wciąż nowe ich reedycje. Koncerty Bijelo Dugme z 2005 roku przyciągnęły liczne rzesze fanów, tych z lat 70', 80' jak i późniejszych. Bilety na te koncerty zostały wyprzedane w ciągu kilku godzin, a koncert w Belgradzie obejrzało ponad 180 tys. widzów. Ukazał się również dwupłytowy album z nagraniem całego koncertu.
źródło: Wi_ki
Legendarny, jugosłowiański zespół rockowy z Sarajewa. Zespół działał w latach 1974-1989. Bijelo dugme uznawany jest za najpopularniejszy zespół muzyczny w historii Jugosławii.
Zespół Bijelo Dugme został założony przez Gorana Bregovicia, który uczęszczał do szkoły muzycznej, w klasie skrzypiec, lecz został usunięty za brak talentu. Wkrótce po tym matka kupiła mu gitarę i od tego czasu rozpoczęła się historia zespołu. W wywiadach Goran Bregović często twierdził, że głównym powodem powstania zespołu był fakt, że muzykowi łatwiej było poderwać dziewczyny. Liderem i głównym kompozytorem w zespole Bijelo Dugme był Bregović, lecz niektóre z przebojów nie były jego autorstwa, np.: Ima neka tajna veza, Glavni junak jedne knjige, Šta bi dao da si na mom mjestu, Pristao sam biću sve što hoće (Duško Trifunović), Da sam pekar, Selma (Vlado Dijak), Loše vino (Arsen Dedić).
Po skompletowaniu pierwszego składu zespołu, wtedy pod nazwą Jutro (co znaczy poranek), chcieli nagrywać dla sarajewskiej wytwórni płytowej Diskoton, lecz nie zyskali jej aprobaty. Jednak inna wytwórnia Jugoton zaproponowała im nagranie pierwszego singla pt. Kad bi’ bio bijelo dugme (Gdybym był białym guzikiem). Po wydaniu singla menadżer zespołu przekonał Bregovicia do zmiany nazwy zespołu na Bijelo Dugme.
Z wokalistą Željko Bebekiem zespół wkrótce stał się gwiazdą muzyki rockowej w Jugosławii. Szczytowy okres ich kariery miał miejsce w 1979 roku wraz z wydaniem albumu Bitanga i Princeza, ten album uznany został za najbardziej dojrzały nagrany z wokalistą Željko Bebekiem. Nazywano ich często jugosłowiańskimi Beatlesami.
Na przełomie lat 80. i 90., wraz z pojawieniem się licznych zespołów nowofalowych, popularność Bijelo zaczęła spadać, na co zareagowali zmieniając swój styl muzyczny wraz z wydaniem w 1980 roku albumu Doživjeti Stotu.
W 1984 roku zespół opusćił Željko Bebek i rozpoczął karierę solową, a zastąpił go Mladen Vojičić - Tifa i w tym roku został wydany następny album pt. Bijelo Dugme. Ze względu na konflikty personalne Vojičić został wyrzucony z zespołu i zastąpiony przez Alena Islamovicia, który był poprzednio wokalistą grupy heavymetalowej Divlje Jagode. Z tym wokalistą zespół nagrał następne dwie inspirowane folkiem płyty.
W 1989 roku, oficjalnie w związku z chorobą Alena Islamovicia, zespół rozwiązał się. Jednak przypuszcza się, że u podłoża rozpadu, był fakt, że Bijelo Dugme był symbolem jedności Jugosławii i jej narodów.
Najpopularniejsze przeboje zepołu: Lipe cvatu, Đurđevdan, Ima neka tajna veza, Pristao sam biću sve što hoće, Selma, Loše vino, Jer kad ostariš, Lažeš, Kad zaboraviš juli, Hajdemo u planine, Bitanga i princeza, Pljuni i zapjevaj moja Jugoslavijo, Sanjao sam noćas da te nemam, Te noći kad umrem, Nakon svih ovih godina…
Zespół ponownie się połączył w 2005 roku dla 3 koncertów w Sarajewie, Zagrzebiu i Belgradzie. Wzięli w nich udział wszyscy trzej wokaliści, ale zabrakło Gorana „Ipe” Ivandicia, który w 1994 roku popełnił samobójstwo.
Bijelo Dugme zapoczątkował intensywny rozwój jugosłowiańskiego rocka i stał się sztandarowym przedstawicielem nurtu nazywanego sarajewskim popem. Zespół zainspirował wielu jugosłowiańskich artystów reprezentujących różne style muzyczne. Piosenki Bijelo Dugme wykonywali m.in.Severina, Prljavo kazalište, Leteći Odred, Bajaga i Instruktori, Alka Vuica, Marijan Ban, 4 Asa, Piloti i wielu innych a ich piosenki na stałe włączyli do swego repertuaru byli wokaliści Bijelo Dugme: Željko Bebek, Mladen Vojičiċ Tifa, Alen Islamoviċ i nagrali je na swoich płytach solowych. Zespół jest wciaż popularny na wszystkich terenach dawnej Jugosławii i bardzo popularny wśród "jugosłowiańskiej" diaspory na całym świecie. W latach 70-ych "Biały Guzik" odwiedził również Polskę. Szczególnie spodobało się "Hop-cup" a "Selma" weszła na stałe do kanonu najlepszych ballad rockowych okresu. Dla wielu Polaków Bijelo Dugme "przetarło szlaki" do poznawania muzyki z Bałkanów, tak rockowej jak i folkowej. Pierwsze płyty Bijelo Dugme w Polsce wydane zostały dopiero na przełomie lat 80-ch i 90-ch (Silverton) - 2 CD z kompilacjami piosenek z "pierwszego" okresu działalności grupy gdy wokalistą był Željko Bebek, również na składance "Jugoton w oryginale" znalazła się piosenka "Ha ha ha". Później niektóre piosenki Bijelo ze zmienioną aranżacją, tytułami i tekstami nagrali Kayah i Krzysztof Krawczyk.
Bez wątpienia Bijelo Dugme wywarł znaczny wpływ na licznych współczesnych muzyków, ale stał się też zjawiskiem kulturowym i chyba czymś więcej... Nie przypadkiem zespół, który nagrał chyba pierwszą piosenkę rockową z tekstem w języku albańskim ostatecznie pożegnał się w 2005 r. z dwoma pokoleniami fanów w Sarajewie, Zagrzebiu i Belgradzie..
Zespół wciąż cieszy się ogromną popularnością o czym mogą świadczyć chociażby ilości sprzedawanych płyt i wciąż nowe ich reedycje. Koncerty Bijelo Dugme z 2005 roku przyciągnęły liczne rzesze fanów, tych z lat 70', 80' jak i późniejszych. Bilety na te koncerty zostały wyprzedane w ciągu kilku godzin, a koncert w Belgradzie obejrzało ponad 180 tys. widzów. Ukazał się również dwupłytowy album z nagraniem całego koncertu.
źródło: Wi_ki
|
|